Από πολύ παλιά, στο σήμερα...

Κορινθιακός Αρύβαλλος, 7ος αι π.Χ.

     Σαν αισθητικός, πάντα αναρωτιόμουν γιατί όλα τα καλλυντικά, ακόμα και για τις ευαίσθητες επιδερμίδες, ακόμα και για τα μωρά, χρησιμοποιούν σαν πρώτες ύλες χημικές ουσίες. ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να χρησιμοποιούν φυσικά λάδια και υλικά πιο φιλικά στον άνθρωπο και το περιβάλλον. Με τον καιρό συνειδητοποίησα πως αυτό εξυπηρετούσε τη μαζική παραγωγή, που απαιτούσε μακρό χρόνο συντήρησης των καλλυντικών στα ράφια και τις αποθήκες, χαμηλό κόστος και τον έλεγχο των καταναλωτικών συνηθειών του πλατύ κοινού.

     Η αλήθεια είναι πως απαιτήθηκαν αρκετές δεκαετίες για να ξεριζωθούν από τη συλλογική μνήμη οι πατροπαράδοτοι μέθοδοι φροντίδας και περιποίησης του δέρματος με φυσικό τρόπο και δαπανήθηκαν εκατομμύρια ευρώ στην διαφήμιση προκειμένου να επιβληθούν τα νέα προϊόντα. Οι παλιότερες γενιές αντιστάθηκαν, οι νεότερες όμως ανακαλύπτουν πάλι τον χαμένο παράδεισο των φυσικών καλλυντικών.

     Η αναζήτηση των προγενέστερων μεθόδων για την περιποίηση και την φροντίδα του δέρματος του προσώπου, του σώματος και των μαλλιών με οδήγησε πάρα πολύ πίσω στην ιστορία του ανθρώπου. Άρχισα να αναζητώ τις απαντήσεις σε ερωτήματα, όπως: ποιά ήταν η πρώτη κρέμα που παρασκευάστηκε ποτέ, πως ανακαλύφθηκε το σαπούνι, τι χρησιμοποιούσαν για να προστατέψουν το δέρμα τους από τον ήλιο και τις καιρικές συνθήκες, από πότε παρήγαγαν αιθέρια έλαια κλπ.

     Οι απαντήσεις με εξέπληξαν ευχάριστα και άρχισα να ταξιδεύω στον μαγικό κόσμο των καλλυντικών της αρχαιότητας… Από την σαπουνόριζα της νεολιθικής περιόδου, στις κηραλοιφές της μυκηναϊκής εποχής και στην αρχαϊκή περίοδο με τα φημισμένα Κορινθιακά αρώματα που κατέκτησαν όλο τον κόσμο στα περίτεχνα μικροσκοπικά μυροδοχεία τους (αρύβαλλους). Και από το πρώτο σαπούνι που σχηματίστηκε τυχαία σαν υποκίτρινος πολτός δίπλα από τις εστίες της φωτιάς, όταν το λίπος ανακατεμένο με τη στάχτη ενώθηκε με το νερό της βροχής., στην κρέμα του Γαληνού της Ρωμαϊκής περιόδου.